Στον Άγιο Ταξιάρχη Γλώσσας

7 Νοεμβρίου. Παραμονή της μεγάλης γιορτής των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
 Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας,θα ψαλεί  Μέγας Εσπερινός,αφού σχεδόν κάθε πόλη έχει και ένα ναό αφιερωμένο στη χάρη των Αγίων.
   7 το απόγευμα και η μοναχική καμπάνα στο εκκλησάκι της Μονής Ταξιαρχών,χτυπά γρήγορα και μονότονα.  Ο δρόμος γεμάτος κόσμο, με το φακό στο χέρι, που βιάζονται να προλάβουν την Αγρυπνία, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο,την καταχνιά και το σκοτάδι.
   Το μικρό εκκλησάκι, δεν θυμίζει τα προηγούμενα βράδια. Λάμπει απόψε!   Μια μεγάλη φωτιά στο τζάκι, τα κελιά ανοιχτά και ο Εσπερινός ξεκινά.
 Φως ιλαρόν αγίας   δόξης... και μια αγαλλίαση γεμίζει τις ψυχές!
 Είναι όλα Τόσο όμορφα... Τόσο μεγαλειώδη... κι ας μην υπάρχει η λάμψη  και η πολυτέλεια των μεγαλοπρεπών ναών,άλλων πόλεων!
   Όλοι μαζί ψάλλουν,  Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι ... μία δέηση,μία προσευχή... και οι  ουρανοί ανοίγουν...
 Στο τέλος, ο άρτος, το λουκούμι,αλλά και τα φουσκάκια... Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι απόψε...όπως παλιά!
Κάποια πράγματα δεν τ' αγγίζει ο χρόνος! Ναι! τα πρόσωπα αλλάζουν...Κι όμως απόψε ήταν όλοι εκεί!
Με τα μάτια της ψυχής, έβλεπες τον παπα-Κώστα,τον παπα-Παναή,το δεσπότη μας, να συλλειτουργούν με τον Παπα-Αλέξη...αλλά και τον Μήτσο στο ψαλτήρι... Όπως κι άλλες μορφές,αγαπημένες,που πέρασαν στην αιωνιότητα...άφησαν όμως τ αρχικά τους, χαραγμένα στις πόρτες των κελιών...
   Άντε! χρόνια πολλά σε όλους και πάνω απ΄όλα με υγεία!

                                                                                                            Βιργινία Σιδέρη

Κοινοποίηση